Հին ֆիլմեր

               Չար Ոգի 
Չար ոգի, 1927 թվականին Հայֆիլմ կինոստուդիայի  նկարահանած համր գեղարվեստական ֆիլմերից, Ալեքսանդր Շիրվանզադեի «Ցավագարը» վիպակի էկրանավորումը։Ֆիլմի հիմքում ողբերգական ճակատագիրն է ընկնավորությամբ տառապող մի աղջկա, որը դառնում է ամուսնու ընտանիքի նախապաշարումների զոհը։

Զարե
Զարե, 1926 թվականին Հայֆիլմ կինոստուդիայի նկարահանած համր գեղարվեստական ֆիլմ։ Ըստ Լազոյի վիպակի։ ֆիլմի պրեմիերան եղել է 1926 թվականին նոյեմբերի 9-ին է^[1][2] :Ֆիլմը պատմում է Անդրկովկասում թափառող քրդերի կյանքի և ցարական պաշտոնյաների դեմ նրանց պայքարի մասին։ Քուրդ աղջիկն ու պատանին պաշտպանում են իրենց սիրո, երջանիկ կյանքի իրավունքը։

Նամուս

Նամուս, 1925 թվականին Հայֆիլմում նկարահանած կինոնկար։ Հայֆիլմի առաջին ֆիլմն է։ Նկարահանվել է ըստ Ալեքսանդր Շիրվանզադեի համանուն դրամայի։1891 թ. Պարսկաստանում խասփուշների՝ գյուղացիների և արհեստավորների ապստամբության մասին։

Խասփուշ

Խասփուշ (Խաս-Փուշ), 1927 թվականին Հայֆիլմկինոստուդիայի նկարահանած համր գեղարվեստական ֆիլմ Րաֆֆու և Վրթանես Փափազյանի ստեղծագործությունների հիման վրա։1891 թ. Պարսկաստանում խասփուշների՝ գյուղացիների և արհեստավորների ապստամբության մասին։

Պետո

XIX դարի երկրորդ կեսը, հին Թիֆլիս։ Ֆիլմը պատմում է մի աղքատ ձկնորս Պեպոյի և խարդախ առևտրական Զիմզիմովի դիմակայության մասին։ Պեպոն փորձում է դատարանի միջոցով վերադարձնել այն գումարները, որոնք ժամանակին իր հայրը պարտքով տվել է Զիմզիմովին։ Սակայն լինելով դատավորի հետ դավադրության մեջ Զինզիմովը ոչնչացնում է իսկական վկայականը փոխարինելով այն կեղծով։ Սա թույլ է տալիս մեղադրել Պեպոյին խարդախության մեջ...

Կարինե

«Կարինե», 1967 թվականին «Հայֆիլմ» կինոստուդիայի նկարահանած ֆիլմ։ Տիգրան Չուխաճյանի «Լեբլեբիջի Հոր-հոր աղա» կոմիկական օպերայի էկրանավորումը։Պճնամոլ երիտասարդը, դիմելով խարդավանքների ու խորամանկությունների, կարողանում է իրականացնել ընկերոջ պսակադրությունը սիրած աղջկա հետ՝ հակառակ վերջինիս հոր կամքի։ Գործողությունները կատարվում են 19-րդ դարում^[1]։

Վերջին նետումը 

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներն են. մի խումբ գերիների գերմանացիներն առաջարկում են բասկետբոլի գնդակի դիպուկ նետումների շնորհիվ փրկվել մահապատժից։ Անհրաժեշտ քանակությամբ հաջող նետումներ կատարում է միայն մի գերի, սակայն նա դրանից հետո էլ վտանգում է իր կյանքը՝ ցանկանալով փրկել նաև մյուսներին^[1]։